Pierwsza wzmianka o Samotni- czyli budzie nad stawem pochodzi z 1670 r. Mieszkał tam strażnik pilnujący hodowanych w akwenie Małego Stawu pstrągów. „Samotnia” znajduje się w jednym z najpiękniejszych miejsc Karkonoszy – w kotle Małego Stawu. Jest to kocioł pochodzenia lodowcowego, na dnie którego znajduje się górski staw o głębokości 7 m i powierzchni nie przekraczającej 3 ha. Od zachodu graniczy z kotłem Wielkiego Stawu a od południowego wschodu z grzbietem karkonoskim. W zimie schodzą tu liczne lawiny.

Zimą, kocioł Małego Stawu jest doskonałym terenem dla zaawansowanych narciarzy, pokrywa śnieżna utrzymuje się tu do późnej wiosny, a w żlebach do czerwca. Co roku, w drugi dzień Świąt Wielkiej Nocy organizowany jest „Slalom Wielkanocny” o puchar „Samotni”.

Nocując w schronisku „Samotnia” wiosną lub latem, warto wstać o świcie, ponieważ skały kotła w pierwszych promieniach słońca mienią się wspaniałymi barwami. Przy odrobinie szczęścia można zobaczyć pasące się na grani jelenie i muflony. Wokół schroniska las ustępuje miejsca kosodrzewinie, a oko cieszy piękno krajobrazu, nasycone bogactwem wysokogórskiej roślinności.

W schronisku jest 50 miejsc noclegowych, restauracja, centralne ogrzewanie, natryski z ciepłą wodą, suszarnia odzieży, wypożyczalnia nart, leżaków. Funkcjonuje tu punkt Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego i pośrednictwo pocztowe. Obecnie „Samotnia” przeżywa rozkwit i stała się jednym z najczęściej nagradzanych schronisk i obiektów turystycznych w Polsce. Będąc w Karpaczu nie sposób więc nie odwiedzić tego, z pewnością jednego z najstarszych i najpiękniejszych schronisk w Karkonoszach.

Więcej o: Schronisko Samotnia w Karpaczu.

Kotki są niedużą grupą skałek, administracyjnie podległą gminie Podgórzyn, ulokowaną na granicy Karkonoskiego Parku Narodowego, na wysokości ok. 1090 m m n.p.m.. Ta formacja skalna, składa się z kilku mocno spękanych granitowych ostańców, o maksymalnej wysokości 10 metrów. Wyraźnie widoczne są na nich liczne zjawiska geologiczno-geomorfologiczne, czyli na przykład: cios biegnący w trzech kierunkach, charakterystyczne dla tego typu grup skalnych wietrzenie typu „materacowego”, fragment żyły aplitowej oraz kociołki wietrzeniowe.

Kotki położone są blisko innej formacji skalnej o nazwie Pielgrzymy.

Więcej o: Kotki w Karpaczu.

Słonecznik to jedna z wielu granitowych form skalnych położonych w Karkonoszach i jednocześnie najbardziej widoczna z nich. Znajduje się ona powyżej Wielkiego Stawu, między schroniskami Odrodzenie i Dom Śląski, górując nad Karpaczem Górnym i okolicami, na wysokości 1423 m n.p.m. Wysokość samych skałek sięga 12 metrów.

Ta silnie spękana skała składa się z kilku filarów, z których najbardziej północny przypomina wykutą postać ludzką. Postać człowieka widoczna w skale dała okazję do powstania wielu legend. Dawniej lokalizowano tu siedzibę Ducha Gór nazywając skałę „Gniazdem Ducha Gór”. „Słonecznik” wziął swoją nazwę stąd, że dawniej, słońce nad skałą wskazywało mieszkańcom południe.

Pod skałkami można odpocząć po wędrówce na kamiennej ławie postawionej z granitowych płyt. Ze Słonecznika roztacza się przepiękna panorama na wschodnią i północno-wschodnią część Karkonoszy. Na pierwszym planie, w kierunku północnym widnieją Pielgrzymy i Polana, dalej zaś Karpacz i Kotlina Jeleniogórska.

Więcej o: Słonecznik w Karpaczu.

Pielgrzymy to samotne, granitowe pozostałości skalne. Swe fantazyjne kształty zawdzięczają długotrwałemu i złożonemu procesowi erozyjnemu. Natknąć się na nie można na wysokości 1204 m n.p.m. na południe od Borowic, we wschodniej części Śląskiego Grzbietu.

Formacja ta dochodzi wysokością aż do 25 metrów i składa się z trzech potężnych grup skalnych i kilku mniejszych, a także wielu pojedynczych bloków skał. Pielgrzymy są przykładem zachodzenia masy zjawisk geologiczno-geomorfologicznych, do których należą m.in.: spękania, kociołki wietrzeniowe i formy wietrzenia materacowego.

Pielgrzymy mogą być bardzo przyjemnym celem spaceru ze Świątyni Wang przez Polanę. Wycieczka taka zająć powinna około 60 minut.

Więcej o: Pielgrzymy w Karpaczu.

Krucze Skały znajdują się na wschód od centrum Karpacza, nad prawym brzegiem Płomnicy. Są one formacją skalną składającą się z granitognejsu i sięgają aż 25 metrów wysokości. W obrębie tych skałek występuje pegmatyt, który zawiera w sobie wiele cennych okazów mineralogicznych, a wśród nich nawet pięciocentymetrowe kamienie szlachetne jakie jak: fluoryt, dumortieryt, turmalin, ilmenit, szafir, biotyt i muskowit. U podnóża skał znajdują się dwie – częściowo naturalne – groty skalne o długości 8 metrów. Powstały one w wyniku eksploatacji właśnie gniazd pegmatytu, która miała miejsce w XIX wieku.

Krucze Skały mogą być fantastycznym celem niedługiego spaceru, bowiem dojść można do nich z deptaku w centrum Karpacza w około 15-20 minut, kierując się drogowskazami ustawionymi od ulicy Skalnej, ścieżką odbijającą w prawo, za mostem na Płomnicy.

Formacja ta świetnie nadaje się także do uprawniania wspinaczki. Wytyczono tu kilka tras wspinaczkowych, wyposażonych w stałe przeloty oraz stanowiska. Trasy te obejmują trzy fragmenty wychodni skalnych – małą ścianę, ścianę główną oraz ścianę za okapem.

Więcej o: Krucze Skały w Karpaczu.